Ó tharla cúrsaí stíl agus beatha bheith faoi chaibidil i bhforlíonadh na míosa seo, cheap muidne ar fhoireann NÓS gur fiú aird a dhíriú ar rud atá an-ghar dár gcroíthe uilig – faisean na nGael.
Ní ar éadaí chainteoirí Gaeilge atá muid ag trácht go díreach, ach ar na comharthaí sin a chuireann in iúl go bhfuil an chéad teanga náisiúnta ar ár dtoil againn.
Le fada an lá, ba é an Fáinne an t-aon bhealach le tabhairt le fios go raibh Gaeilge agat ach le déanaí tá an iliomad suaitheantas agus eile tar éis theacht ar an saol agus iad anois ar taispeáint ag Gaeil áirithe i gcéin agus i gcóngar.
Ní hionann agus roinnt pobal teanga eile san Eoraip, áfach, ní nós an-choitianta é anseo comhartha a úsáid le cur in iúl gur cainteoir Gaeilge tú, agus tá gach siombail nó suaitheantas atá againn éagsúil óna chéile gan aon ghné choitianta acu.
An bhfuil sé in am dúinn mar sin siombail úr a aimsiú don Ghaeilge, comhartha a bheadh in úsáid againn ar fad ar bhealach amháin nó eile?
D’fhéadfadh siombail láidir nua ár bpobal a neartú agus a dhéanamh níos feiceálaí.
D’fhéadfaí é a úsáid ar t-léinte, greamáin, suaitheantais, bratacha, fógraí, siopaí, bialanna, agus fios láithreach ag cách gur cainteoir Gaeilge tú nó go bhfuil Gaeilge á labhairt in áit ar leith.
B’fhéidir gur leagan úr den Fháinne é (le G don Ghaeilge b’fhéidir?)… cá bhfios, ach cuirimis tús leis an bplé!
Cad é a cheapann sibh féin?
