Deinim ceann acu seo go minic, mar tá sé chomh simplí le do dhá bhróig a chur ort.
“Rán Tí”, a thugann mo mháthair chríonna air. Bhínnse á ithe na haon lá agus mé beag mar bhíodh bológ de ar bhord na cisteanaí i gcónaí ach ba le déanaí a thosnaíos á dhéanamh mé féin mar gur stop Nain. Cheistíos í, féachaint cad a bhí san arán.
“Gráinne plúr donn, plúr bán a ardaíonn as féin, gráinne sóide agus braon den mbláthach.”
Sin uile. Ach, cé méid dos na haon phlúr, a d’fhiafraíos di. Ó, n’fheadar, arsa í, caith isteach le chéile iad is measc timpeall é.
Sin é go díreach a dheineas, agus nár tháinig sé amach go haoibhinn ar fad. Chuireas i mias aráin é, agus isteach san oigheann ag 180ºC, ar feadh timpeall 40 neomat.
Sin uile!
Is féidir é a dhéanamh ciorclach, sa tseana-shlí, más maith leat, agus é a ghearradh ina cheathrúna.
Tá cúpla bológ déanta anois agam, agus chuireas síolta i gceann amháin acu, agus blúire ime (Kerrygold, cad eile) i gceann eile.
Ó, d’íosfainn é go dtiocfadh sé amach as mo chluasa. Is deise fós é, le him ceart, agus marmaláid.
Seo leat, triail é. Níl puinn eile le déanamh na laethanta seo, faraor. Cuir chugam na pictiúir!
