Tá mé ag streachailt go mór leis an scrÃbhneoireacht le cúpla seachtain anuas, ó d’éirigh mé as an chomhairleoireacht agus tá sé ag cur as go mór dom.
SÃlim go bhfuil cuid de ann mar gheall go bhfaighinn inspioráid ó na rudaà a phléigh muid sa seisiún comhairleoireachta agus bhÃnn ag smaoineamh faoi sin don tseachtain ar fad. Agus ar ndóigh, tá mé i bhfad nÃos imnÃche fosta ó stop mé ag dul chuig na seisiúin.Â
Ar an drochuair, bhà orm stopadh mar gheall ar chúrsaà airgid, rud a chuireann brón agus fearg orm, agus tá sé fÃordheacair comhairleoir nua a aimsiú atá saor in aisce agus nach bhfuil ort fanacht sé mhà fá choinne coinne.Â
Mar gheall go mbÃonn fanacht chomh fada sin ann, bheadh eagla orm nach dtaitneodh an duine liom agus go mbeadh orm fanacht sé mhà eile fá choinne coinne le duine nua agus cuireann sin strus orm. Agus tá sé deacair go leor dom déileáil leis an strus atá orm cheana féin!
ScrÃobh mé an tseachtain seo caite faoin nasc idir an drochshláinte mheabhrach agus a bheith cruthaitheach, agus cé go dtuigim anois cad chuige a tharlaÃonn sé, bÃm go fóill i mo shuà achan uile lá ag amharc ar an leathanach glan ag streachailt le rud éigin a scrÃobh. Cuirim an-bhrú orm féin nuair nach dtagann sé chugam agus déanann sin achan rud nÃos measa.
Nà hamháin go bhfuil mé ag streachailt leis an scrÃbhneoireacht, ach tá sé deacair feidhmiú mar dhuine nuair atá mé buartha faoi achan rud agus bÃm buartha fúm féin nuair atá sé deacair feidhmiú. Fáinne fà atá ann atá deacair fáil amach as.Â
Pléim an t-ábhar seo minic, mar ar an drochuair tá mo shaol ar fad faoi smacht ag an imnà faoi láthair ach tá mé ag teacht amach as giota ar giota agus tá a fhios agam go bhfuil daoine eile thÃos leis chomh maith, go háirithe mic léinn eile atá ag streachailt le cúrsaà ollscoile.
 BÃonn nÃos lú daoine ag freastal ar na ranganna thart ar an am seo den bhliain agus sÃlim go mbaineann sin leis an meabhairshláinte. NÃl daoine in ann dul i ngleic leis an obair ar fad agus muid ag cailleadh ranganna dá bharr.Â
Ba bhreá liom dá mbeadh nÃos mó tacaÃochta ann do mhic léinn ó thaobh cúrsaà meabhairshláinte agus go mbeadh an ollscoil nÃos tuisceanaà faoi. Bheadh daoine nÃos sásta ar an iomlán agus bheadh daoine in ann labhairt faoi go hoscailte agus go compordach gan a bheith ag smaoineamh go bhfuil siad aisteach nó go sÃleann daoine go bhfuil siad ag iarraidh aird a tharraingt orthu féin. Agus bheadh meon na mac léinn nÃos fearr dá sÃlfeadh siad go raibh an ollscoil ag iarraidh aire a thabhairt dúinn, mar is léir anois nach bhfuil ionainn ach uimhreacha agus airgead.Â