“Ba chóir do gach duine meabhrú ar feadh 10 nóiméad gach lá. Muna bhfuil an t-am agat meabhrú ar feadh 10 nóiméad, ba chóir duit meabhrú ar feadh uaire.” – Tenzin Gyatso, 14ú Dalai Lama
An gcreidfeá mé dá ndéarfainn leat go bhfuil bealach éasca ann mothú níos fearr ionat féin, meabhair níos grinne a fhorbairt agus léargas intinne níos fearr a bheith agat?
Ó, agus téann speabhraídí a chuirfidh griofadach aisteach ort leis.
Ní chreidfeá mé, ach is ann dó.
Ní hamháin sin ach ní chosnaíonn sé puinn, tá sé go maith don tsláinte agus ní gá duit aon rud a dhéanamh ann!
An meabhrú nó machnamh (meditation) atá i gceist agam.
Iarradh orm alt a scríobh faoi chúrsaí meabhairshláinte don athbhliain don suíomh meoneile.ie agus thosaigh mé ag lorg bealaí fianaisebhunaithe leis an mheabhairshláinte a chosaint.
Tharla mé ar roinnt staidéar faoin machnamh. Léigh mé iontu go raibh buntáistí iomadúla ag an machnamh don duine, idir chorp agus anam, agus gur bhronn sé na féiríní seo fiú mura mbeifeá go maith aige!
Níorbh é Wikihow an chéad rud a rithfeadh leat agus tú ag tabhairt faoi mhachnamh ach b’shin an áit ar thosaigh mé.
Léigh mé ann an cur síos ar shuí in áit éigin ciúin le ceol íseal (más mian leat), bosa do lámh ag féachaint i dtreo na spéire, éadaí compordacha umat, trombhróga na sochaí bainte díot agat agus díriú ar an análú. Éasca péasca.
Bhí cur síos ar roinnt rudaí éagsúla leis, samhlú go bhfuil tú in áit shuaimhneach faoi leith agus scanadh colainne a dhéanamh.
Bhí taithí éigin agam ar an scanadh colainne seo ón ióga.
Is é atá sa scanadh colainne ná díriú ar gach uile bhall de do cholainn ó bhonn go baithis, na mothúcháin iontu a aithint agus aon teannas iontu a scaoileadh agus tú ag easanálú.
Tosaíonn tú leis na barraicíní, ansin áirsí na gcos, na murnáin go gcríochnaíonn tú ag barr do chinn.
Moltar duit na mothúcháin ar fad atá ar fud do cholainne a aithint agus a mhothú, mar a tharlaíonn san aireachas.
Seo liom ag suí ar an urlár i mo sheomra leapan, lámha in airde, súile dúnta, ag díriú ar an análú isteach trí na pollairí amach tríd an mbéal, ag tochas cluaise seal ag smaoineamh ar chruinnithe a bhí le heagrú seal eile.
Aláram ar an bhfón do 15 nóiméad níos moille. Ach monuar ní raibh ag éirí leis, ní raibh mé ag suí go sócúil, smaointe agus mothúcháin aisteacha ag cur as dom gach re seal.
Shín mé amach mo chorp agus luigh ar shlat mo dhroma ar an urlár.
Isteach trí na pollairí, amach tríd an tsrón. Ag dul ó bhun na gcos go barr na gcluas, agus is mé ag díriú nó ‘aireach’ mar seo thosaigh an uile smaoineamh ag leá, ag imeacht agus ag éalú amach ón intinn amach. Suaimhneas. Isteach agus amach.
Is duine soiniciúil mé ar aon lá den tseachtain agus bhain an chéad rud eile a tharla siar asam go mór.
Thosaigh mothúchán an-deas ag scaipeadh ar fud mo cholainne.
Bhraitheas solas aisteach corcra ina chuilithe sna súile agam agus mo chloigeann ina ré roithleagáin, mothúchán deas mar sin féin.
Isteach agus amach leis an aer.
Ar deireadh agus mé tar éis díriú ar mo bhaithis a shaoradh ón uile bhuairt agus teannas, mhothaíos mar a bheadh dinglis ionam ó bhun go barr is go raibh aibhléis ag damhsa ar mo chraiceann.
Chríochnaíos an scanadh colainne.
Thógas mo lámha isteach ar mo bhrollach agus bhuail an t-aláram. Isteach agus amach.
B’shin cúig lá ó shin agus táim tar éis 15 nóiméad de mheabhrú a dhéanamh gach lá idir sin is seo agus eispéiris shuaimhneacha aisteacha agam ó shin.
Tá leite agam go mb’fhéidir go gcumann an intinn na speabhraídí seo de bharr nach bhfuil taithí aige ar a laghad sin smaointe.
Pé scéal é ó thosaigh mé air tá athbhrí ionam, spreacadh níos mó sa saol, miongháire ar m’aghaidh agus tuilleadh suaimhnis sa chloigeann istigh.
Ní beag sin do rún athbhliana!
Moltar go mór do dhaoine triail a bhaint as an mheabhrú mar a rinne Eoin thuas. Má bhíonn deacrachtaí agat díriú agus tú ina bhun, tá go leor machnamh treoraithe (guided meditations) le híoslódáil ón idirlíon.
